Przejdź do zawartości

Mewa krótkodzioba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mewa krótkodzioba
Rissa brevirostris[1]
(Bruch, 1853)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

mewowce

Rodzina

mewowate

Podrodzina

mewy

Rodzaj

Rissa

Gatunek

mewa krótkodzioba

Synonimy
  • Larus brevirostris Bruch, 1853[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Mewa krótkodzioba[3] (Rissa brevirostris) – gatunek średniej wielkości ptaka morskiego z rodziny mewowatych (Laridae), zamieszkujący wyspy na Morzu Beringa[2]. Zimą rozprasza się po północnym Pacyfiku[4]. Nie wyróżnia się podgatunków[4][5]. Jest gatunkiem narażonym na wyginięcie.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]

Wśród innych mew wyróżnia się krótkim dziobem i małym rozmiarem. Głowa, brzuch i pierś są czysto białe, oczy czarne, dziób żółty. Skrzydła mają szary kolor, od góry widać dwa białe półksiężyce. Lotki pierwszorzędowe czarne, z jednym białym półksiężycem i dwoma białymi plamkami. Ogon, kuper, pokrywy podogonowe i nadogonowe także są białe. Nogi są ciemnoczerwone, pazury czarne.

Jeszcze bardzo młode pisklęta mają białą głowę, pierś i skrzydła, resztę ciała szarą. Nogi i dziób – czarne. Z czasem skrzydła i wierzch ciała bardziej szarzeją, a dziób i nogi czerwienieją.

U ptaków z pierwszego lata na szyi są dwa szare pasy, a wewnętrzna strona skrzydeł jest biało obrzeżona, co przy złożonych skrzydłach układa się w kształt litery „W”.

Wymiary

[edytuj | edytuj kod]
  • długość ciała: 35–40 cm
  • rozpiętość skrzydeł: 84–92 cm

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Występuje na Wyspach Pribyłowa, wyspach Bogoslof i Buldir w archipelagu Aleutów (stan Alaska, USA) oraz na Wyspach Komandorskich (Rosja). Mniejsze kolonie odkryto w latach 1990. i na początku XXI wieku na kilku innych wyspach Aleutów – Unalga, Koniuji, Amak i Chagulak[2]. Zimą rozprasza się po północnym Pacyfiku[4]. Czasami zalatuje do Japonii. Zasięg jej występowania to ok. 1,32 mln km².

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]
Kolonia lęgowa na Saint George Island

Biotop

[edytuj | edytuj kod]

Występuje na otwartym morzu oraz na klifach.

Pożywienie

[edytuj | edytuj kod]

Zjada małe ryby, małe kalmary i morskie bezkręgowce.

Pisklę mewy krótkodziobej

Mewy krótkodziobe gniazdują w koloniach na pionowych klifach. Przylatują tam w kwietniu i odlatują w okolicach września. Wyprowadzają pojedynczy lęg, w którym są zwykle 2 jaja. Są inkubowane przez 23 do 32 dni, a pisklęta opuszczają gniazdo 38–48 dni po wykluciu[6].

Status

[edytuj | edytuj kod]

Mewa krótkodzioba jest ptakiem narażonym na wyginięcie. Nie była wymieniona w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN z 1988 roku[7]. W 1994 roku została zaklasyfikowana do gatunków narażonych na wyginięcie – VU (Vulnerable), bo od roku 1970 do połowy 1990 jej populacja zmniejszyła się o 35%. Obecnie (2017) na wolności znajduje się ok. 280 tysięcy tych mew[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Rissa brevirostris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d Rissa brevirostris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2020-01-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-06-20].
  4. a b c Red-legged Kittiwake (Rissa brevirostris). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-06-20]. (ang.).
  6. Red-legged kittiwake (Rissa brevirostris). [w:] ARKive [on-line]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-02)]. (ang.).
  7. 1988 IUCN Red List of Threatened Animals, 1988, s. 32 (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]